Yaşım daha küçükken insanlara içimi açmayınca beni ve fırtınalarımı bilemeyeceklermiş gibi gelirdi. Çok güçlü görünmeye çalışarak yaşlandım belki de. Başarılarıma , eserlerime zaman ve çaba ayırarak değil insanlar ne derlerle. Kendimi akıllı sanıp hep roller oynadım kendim gibi davranmadım ki hatalarımı görebileyim. Küçücük cümlelerin esiri oldum halbuki. Küçücük olaylara , kişilere sıkışıp kaldım. Tembellik etmeyi akıllılık saymadım da ama çalıştığımda söylenemez.
Hayallerim nerelerde? Kimlerin hayatı artık onlar, kimler sefasını sürüyor ya da daha mühimi onlarla ilgili problemlerle yüzleşip büyüyor? Hani sahip olduklarımızla ilgili onlarca sorunu her gün defalarca dile getiririz ya onlarsız günlerimizi unutup, ya olmayanlar demeden, hayatımıza kattıklarını hiç söylemeden. Peki öğrettikleri , bizi her defasında daha güçlü yapan sorunları. Farkında mı değiliz acaba. Ben kimlerin hayallerinde yaşıyorum. Sorunlar bana da bir şey öğretmiyor mu. Sahip olduğum her şeye ve ana Şükrediyorum tabi.
Kendi hatalarımı anlatıyorum ki siz yapmayın diye.
İnsanlar veya sadece bir insan sizi sevsin diye olduğunuzdan farklı görünmeye çalışmayın, klasik bir söylem ama öyle kendiniz olun hayallerinizin peşinden koşun. Geç değil çünkü ama pes etmek için çok erken.
Bugün belki kaybettim belki de kaybetmek üzereyim. İnsan üzülüyor elinde değil, yazmak biraz rahatlatır diye deniyorum. Başarısızlık son değil yeniden baştan başlamaya bizi ittiği de oluyor. Hem daha hiç bir şey belli değil. Belki de olacak bilemiyorum. Karma karışığım sadece hepsi bu.
İlk yenilgide hayallerinizden sakın vazgeçmeyin. Mutlaka ısrarcı olun, hatayı nerede yaptığınızı bulup tekrar deneyin. Kariyer hedefiniz hayal kırıklıklarıyla sönmesin. Kendinizi nerede görmek istiyorsanız tıpkı çocukken olduğu gibi en zirvede hayal etmeye devam edin. Kaybetmekle barışık olun ki hayal kırıklığı biriktirmeyesiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder